Peen is geboren in een dorpje in Friesland halverwege april 2012. Ze heeft een zwart met wit kortharig zusje en een lapjeskat als moeder. Wie precies haar vader is weet niemand, maar waarschijnlijk de rode langharige buurkater… Eten doet haar niet zo veel, net als speciaal voor haar gekochte manden en stofzuigers.
Peen heeft af en toe een aanval en dan eet ze al haar brokjes op. Vlees of vis is zo niet interessant, maar voor oma’s zelfgebakken rolletjes, cake, pannenkoeken of limonade kan ze nog wel eens een uitzondering maken. Maar niet te vaak, want al dat lange haar maakt je dik.
Peen speelt het liefst met tie-wraps, want die maken een leuk geluid op harde vloeren en kan ze lekker op kauwen zonder dat er plastic in haar maag belandt. Soms brengt ze een tie-wrap naar je toe, die moet je dan ver weggooien zodat ze het kan apporteren. Dat gebeurde wat vaker toen Peen nog wat kleiner was, dat waren nog eens tijden.
Een tak is ook leuk om mee te spelen, maar voornamelijk omdat het baasje om haar heen gaat rennen en Peen lekker op het vloerkleed kan blijven liggen om toe te kijken.
In de vroege ochtend rond een uur of vijf is het tijd voor de ochtendgymnastiek, klauteren door de gangen aan het behang, want als ze de hele dag ligt te slapen dan is wat beweging soms ook wel prettig. Als ze moest kiezen is uiteindelijk in het bad zitten en met water spelen is wel het allerleukste om te doen. Peen wacht tot dat de kraan open wordt gedraaid zodat er een heel klein straaltje water uit komt. Dat kan ze dan opdrinken of op het moment dat het de bodem van het bad bereikt bespringen.
Peen weet als de deurbel gaat dan zijn de rapen gaar, want misschien is het wel visite. Vreemde mensen in haar huis, daar zit ze niet op te wachten als net haar ogen dichtvallen terwijl ze loom op de warme vensterbank ligt in de broeiende zon. Dan heeft ze best een zwaar leven. Helemaal als ze wordt opgetild en iedereen haar wil bekijken, omdat rode vrouwtjes niet zo vaak voorkomen. Alle ogen zijn op haar gericht en iedereen wil ook nog haar ultrazachte vachtje aanraken, dat maakt haar wat onzeker. Op schoot gaat Peen al helemaal niet. Dan gaat ze maar snel weer onder het grote bed liggen, want daar is het veilig. Alleen als niemand het doorheeft dan gluurt ze met één oog om het hoekje de woonkamer in, om te kijken of het allemaal wel goed gaat.
Soms, heel soms, vindt Peen het stiekem toch best gezellig om geknuffeld te worden. Twee armen en benen van het baasje om haar heengeslagen, heel dicht tegen een dikke trui of ochtendjas aan. Terwijl ze dan geaaid wordt boven op hoofdje, hoor je heel zacht een tevreden geluid: prrrrt prrrrt.
Ik hoef niemand te vertellen dat katten je rust, inspiratie en liefde kunnen geven. Heb jij misschien een hond waarmee je elke dag rent of een schildpad waarmee je samen tv kijkt of een fret (wauw!) of een hangbuikzwijntje (oh yes!) of een ander dier die je gelukkig maakt?