De douche is stuk. Al drie weken. Na nog niet eens een minuut wordt het warme water ijskoud. Daar sta je dan met je haren net volledig ingesopt met schuimende shampoo. Met een halfgeopende oog druk je met je voet op de knop van de kraan, zodat het koude water in plaats van op je blote rug, nu op je blote teen stroomt in het bad. Snel beide knoppen van de kraan dichtdraaien en twintig seconden een dansje doen om warm te blijven. Wel uitkijkend dat je niet uitglijdt in de badkuip of dat je per ongeluk zeep in je ogen krijgt.
Oké, het water mag weer stromen. Na nog een keer de vogeltjesdans te hebben gedaan en de knop omhoog trekkend, vlug met je hoofd onder de douchekop. Spoelerdespoel. De shampoo is weg. Nu nog conditioner of een masker met oliën in dat droge haar wrijven. Dat moet even intrekken. Wasserderwas.
Oh nee. Het is weer tijd om de vogeltjesdans te doen, want het water is weer ijskoud. Ik wou dat ik kaal was. Misschien moet ik het toch maar afscheren, dan was die ene minuut douchetijd voldoende.
Alhoewel.
Gisteren is er een mannetje geweest. Hij was er maandag ook al, maar toen bleek dat hij nieuwe kraanknoppen en een douchekop met glijstang moest bestellen. Vrijdagochtend om kwart over acht in de ochtend kwam hij de oude versie vervangen.
Om negen uur stond ik onder het water. Tot tien. Nee, grapje. Dat is overdreven. Maar het was wel lang. En ik heb me toch genoten! Ik houd met veel dingen rekening. Jeweetwelvandiedingen als geld besparen en duurzaamheid. Maar tijdens het douchen vergeet ik alles. Er zijn weinig dingen waarbij ik echt zo kan ontspannen en genieten als bij stromend water op mijn hoofd. Alle zorgen glijden van je af en verdwijnen zo het putje in. Wat een luxe is het dan om onder een fijne douche te mogen staan. Ik verwachtte trouwens bij de ‘regen’-functie een miezerig straaltje, maar integendeel. Een flinke regenbui is de perfecte omschrijving, even als ‘jet’ die me een heerlijke hoofdmassage bezorgde. Zaaalig.
