Ik ben een groot voorstander van spullen hergebruiken en repareren. Waarom zou je een jas weg doen, alleen omdat er gaten in de zakken zitten? Deze kan je maken! Of laten maken, als je het zelf niet kan. Bij een kleermaker of je kan je moeder lief aankijken. Altijd nog beter voor je portemonnee en voor de wereld. Mijn zonnebril is kapot. Ik ben er weer op gaan zitten denk ik. En deze bril is niet voor mijn billen gemaakt, blijkt maar weer.
Van één kant is het montuur gebroken en valt het glas eruit. Dat kijkt niet echt prettig, omdat je dan maar met één oog tegen de zon beschermt bent. In ieder geval, ik besloot om het met secondelijm te repareren.
Het eerste tubetje was opgedroogd en het tweede tubetje koste me een half uur om er lijm uit te krijgen. Maar de aanhouder wint, ik had lijm. En veel ook. Met de dop in m’n mond, om het zo niet kwijt te raken want dat is typisch iets voor mij, lijmde ik de twee plastic stukken weer tot een geheel. Tenminste. Dat dacht ik. De bril was niet gemaakt, want na vele seconden was de situatie onveranderd. Behalve dan dat ik mijn lippen niet meer van elkaar kreeg. Op de buitenkant van de dop van de secondelijmtube had blijkbaar lijm gezeten. Toen ik de dop uit mijn mond haalde en mijn mond sloot, kreeg ik het niet meer open. ‘Net goed’, hoor ik je denken. Maar geheel pijnloos is het niet om heel voorzichtig je lippen van elkaar te krijgen, terwijl bij elke tiende millimeter je vel mee afscheurt.
Uiteindelijk is mijn zonnebril na nog drie pogingen weer gemaakt en het stuk lijm, inclusief vel van mijn onderlip, verwijderd. En wat hebben we hier van geleerd, jongens en meisjes? Het gebruik van secondelijm kan zeer gevaarlijk zijn en pijnlijke situaties opleveren. Dus doe alsjeblieft voorzichtig!
